خلاصه ای از زندگی امام مهدی (عج)

گروهی از محققین مرکز تخصصی مهــدویت قم پاســخ می دهـند:

آخرین امام شیعیان و دوازدهمین جانشین رسول خدا(ص)در سپیده دم جمعه،نیمه شعبان سال 255 ق  در سامرا –یکی از شهرهای عراق-دیده به جهان گشود.پدر گرامی او،پیشوای یازدهم امام حسن عسکری علیه السلام و مادر بزرگوار آن حضرت بانویی شایسته به نام ((نرجس))بود.

نام و کنیه امام زمان(عج)همان نام و کنیه پیامبر اسلام (ص)است و لقب های مشهور آن حضرت عبارت است از مهدی(عج)،قائم،منتظر،بقیة ا…،صاحب الزمان و ولیّ عصر.

با توجه به این که فرمانروایان ستمگر عباسی به دنبال قتل آن بزرگوار بودند،لذا ولادت آن حضرت پنهانی بود.حتی نزدیکان امام     عـــــسکری علیه السلام نیز از ولادت او بی اطلاع بودند.

حکیمه خاتون (عمه بزرگوار امام یازدهم )که بزرگ بانوان حرم اهل بیت(ع)بود نیز در شب نیمه شعبان و چند ساعت پیش از ولادت،از واقع شدن این امر بزرگ آگاه شد و این،بدان سبب بود که اثر حمل و نشانه بارداری در نرجس خاتون،به قدرت خدا،دیده نمی شد.در روایات اوصاف حضرت مهدی(عج)بیان شده است از جمله:او اهل عبادت و شب زنده داری،صبر و بردباری،عدالت و نیکوکاری و …است.

زندگی آن حضرت شامل سه دوره پرا فراز و نشیب است:

دوران اختفا:زندگی پنهانی آن حضرت که از آغاز ولادت تا شهادت پدر را شامل می شود.در این دوران امام حسن عسکری علیه السلام با نوشتن نامه و دادن عقیقه،نزدیکان و خواص را از ولادت امام مهدی(عج)آگاه کرد.

در این دوره برخی افراد،به دیدار امام زمان(عج)موفق شدند.محمد بن عثمان که یکی از بزرگان شیعه است،می گوید:چهل نفر از شیعیان،نزد امام یازدهم علیه السلام گرد آمدیم.آن حضرت ،فرزندش را به ما نشان داد و فرمود((پس از من این،امام شما و جانشین من است.از او فرمان ببرید و بعد از من،در دین خود پراکنده نشوید که هلاک می شوید)).کمال الدین،ب43،ح2

دوران غیبت:این زمان ،از هنگام شهادت امام یازدهم علیه السلام شروع می شود و تا ظهور ادامه دارد.

غیبت آن حضرت دو مرحله دارد :

الف-غیبت کوتاه مدت(صغرا):که از سال 260(هنگام شهادت امام یازدهم علیه السلام)تا سال 329  طول کشید.

مهم ترین ویژگی این دوره،آن است که مردم،از طریق نایبان خاص(امام زمان(عج)چهار نایب خاص داشتند)،با امام مهدی علیه السلام در ارتباط بودند و به وسیله آنان،سؤالات خود را می پرسیدند و پیام ها و پاسخ های حضرت را دریافت می کردند.

در این دوره نیز برخی ارادتمندان،موفق به دیدار حضرت شدند.

ب-غیبت بلند مدت(کبرا):

در آخرین روزهای عمر نایب چهارم،امام زمان(عج) در نامه ای خطاب به او،خبر رحلت او را تا شش روز دیگر اعلام می کند.

امام ،از او می خواهد که دیگر فردی را به عنوان نایب خاص معرفی نکند.بدین گونه دوران غیبت کبرا شروع شد.

امام،در این دوره،عالمان و فقیهان را به عنوان نایبان عام به مردم معرفی کرد و از آنان خواست که در امور خود به عالمان رجوع کنند.البته باید توجه داشت هر چند امام در پرده غیبت قرار دارد؛مردم همچنان از شمع وجود او بهره می برند .

در روایت مشهور از پیامبر(ص) و خود حضرت مهدی علیه السلام ((امام غایب))به خورشید پشت ابر تشبیه شده است که مردم از آن بهره می برند.در این دوران پرا فراز و نشیب،مردم باید در انتظار مقدم او باشند و به وظیفه یک منتظر واقعی عمل کنند و برای ظهور،زمینه سازی بکنند.در این دوران برخی نیز موفق به دیدار آن عزیز شدند که نمونه آن،تشرف حاج علی بغدادی است که در کتاب مفاتیح الجنان ذکر شده است.